Mijn naam is Larissa van Tuijl. Ik ben 31 jaar oud en op 11 oktober 2013 voor de tweede keer moeder geworden, van mijn prachtige dochter Femke*. Ik heb nog een ouder dochtertje, Lieke, nu 2,5 jaar en een zoontje, Sander, nu 6 maanden. We wonen met z’n allen in Nieuwstadt, Limburg.

Ik ben blij dat ik mijn verhaal mag doen voor het project, ‘Liever bij mij…’. Ik hoop dat mensen na het lezen van dit boek inzien dat een verhaal van een overleden kindje niet eindigt hij de begrafenis of crematie, maar dat ouders dit verdriet hun hele leven lang met zich mee dragen.

Mijn eerste en derde zwangerschap verliepen vrijwel vlekkeloos. De bevallingen zelf zijn me wel tegengevallen, maar ik mocht echt niet klagen. En ja, je krijgt dan een prachtige dochter en zoon en dat maakt alles goed. Mijn tweede zwangerschap leek ook goed te lopen tot de 20-weken echo. Er werden afwijkingen gevonden en omdat ons meisje niet zou kunnen overleven buiten de baarmoeder besloten we de zwangerschap af te breken. Een keuze die echt onmogelijk is en waar je je als moeder afschuwelijk door voelt.

Dan realiseer je je dat je leven voorgoed veranderd is en dat bij alle mooie dingen die nog staan te gebeuren er een zwart randje zal zijn door het verdriet en gemis. De tijd blijft maar doorgaan en soms lijkt het wel alsof iedereen om mij heen Femke* vergeten is. Zelf wil ik stil blijven staan, maar ook ik moet door voor mijn andere twee kinderen. Ik hoop dat zij ooit mijn verhaal zullen lezen en dat de naam van hun zusje genoemd blijft worden.

Meer over het project ‘Liever bij mij…’ lees je hier