Wie zwanger is leeft in een andere wereld, maakt een reis door het lichaam naar het diepst van haar wezen. Het contact van een moeder met een ongeboren kind is pure liefde. Al voordat de zwangerschap een feit is bestaat er een ongebreideld verlangen naar het kindje dat zo welkom is.
Wie een kind verliest, wordt losgerukt van wat zo innig geliefd is, ervaart een verscheurd hart dat pas op zoek gaat naar heling als het absolute dieptepunt is bereikt. Dagen van ongeloof, gevoelloosheid en verbijstering maken plaats voor de pijnlijke realiteit. Het feit dat niets ooit meer zal zijn zoals het was, dat geen enkel plan kan doorgaan zoals voorgesteld en dat er altijd een kind zal zijn dat niemand ziet, maar dat wel werkelijk is. Elke droom van de toekomst vervliegt in de wind, terwijl de droom van je kind ook het enige is dat je als ouders rest. Je staat letterlijk met lege handen en dat doet ontzettend veel pijn.
Toch kwam in ons gezin de zon weer op, de dag dat we samen konden lachen en het leven weer oppakten. Liefdevol terug kijkend met een traan, vooruit met de waardevolle inzichten die ons hemelkindje Lieve* met zich mee bracht.
In januari 2015 is het boek ‘Kusje in de wind: Een onmogelijk afscheid’ gepubliceerd. ‘Kusje in de Wind’ vertelt het verhaal van ons wolkenkindje Lieve*, gaat in op het rouwproces en praktische zaken rondom doodgeboorte, maar besteedt ook aandacht aan de impact die deze gebeurtenis op mijn leven (en dat van ons als gezin) heeft. Naast het feit dat wij hem erg missen, bracht Lieve* ook mooie dingen en leerde mij de wereld op een andere manier te zien.
Kusje in de Wind 