In één seconde verandert je leven. Het kindje in je buik leeft niet meer. Al wat je ziet op de echo is stil, geen beweging. De woorden: ‘haar hartje klopt niet meer’. En dan verandert niet alleen je leven maar ook jij zelf. Heel plots maar ook weer niet. Want het is pas na een hele tijd dat je beseft wat het verlies van een ongeboren kind met je doet…

Ik ben Sarah, mama van vier kindjes. Drie stoere zonen en één dochtertje, voor altijd ons engeltje.

De middelste zoon zegt: ‘Ik wil ook een zusje’. Waarop de oudste zegt: ‘Je hebt al een zusje, ons Kaatje*’. ‘Maar ik wil een zusje dat bij mij blijft’ is het antwoord. Ja, zo is het. Kaat* leeft mee met ons gezin, ze blijft aanwezig. Maar ze is er niet tastbaar en dat zal ze ook nooit zijn.

En dat is hard. Nooit had ik gedacht dat de impact zo groot zou zijn. En daarom werk ik heel graag mee aan dit project. In de eerste plaats voor lotgenoten, er kunnen nooit genoeg verhalen zijn voor lotgenoten. Maar ook voor diegenen die in hun omgeving met doodgeboorte in contact komen. Want steun en begrip in mijn omgeving hebben mij enorm geholpen om Kaat* na zoveel jaar het plekje te geven dat ze verdient…