Lieve allemaal,

2017 is inmiddels al in volle gang, maar voor mij begint het nieuwe jaar eigenlijk pas na 21 januari, de dag waarop Lieve* geboren werd. Dit jaar heb ik dat ook zo proberen te ‘vieren’, me gericht op wat hij me gebracht heeft… ‘Kusje in de wind’… En dat voelt fijn, ondanks dat er moeilijke momenten blijven. De voorgaande jaren wist ik nooit zo goed wat ik wilde met deze dag, maar het lijkt nu opeens zoveel helderder. Geen idee waardoor dat komt. Ergens is er ook wel iets magisch aan het getal 7, het aantal kaarsjes dat nu op zijn taart zouden staan. Wie even rondstruint op internet vindt ook wel dat het getal volheid en compleetheid betekent, betrekking heeft op de kosmos en het mysterie van het leven. Het levenswonder is er een van liefde, hoe kort dat leven soms ook is. En de wegen van de kosmos zijn ondoorgrondelijk, al zal de mens nooit stoppen naar betekenis te zoeken. 7 symboliseert ook de voltooiing van een werkzaamheid, of van een verandering van het ik, innerlijke wijsheid. Rouwen is ‘zwaar werk’ en voor mijn gevoel een oneindige trap die je je hele leven zult beklimmen. Dat je steeds moet blijven klimmen betekent echter niet dat je niet hoger komt. Elke trede is er eentje, en hoewel achter ieder obstakel weer nieuwe uitdagingen schuilen, vind ik er ook steeds nieuwe ontdekkingen, nieuwe betekenis en nieuwe moed. 7 voelt voor mij als een nieuwe fase, misschien worden de treden minder hoog en de stapjes lichter, of misschien word ik sterker en beter in staat de grillen van de trap te verdragen. Het is anders nu, dan toen, ik ben anders.

Het mooie aan 2017 vind ik dat ook hier het getal 7 een rol speelt. Voor mij betekent dat ook dat het leven een nieuwe weg in mag slaan, dat het een jaar is om plannen te maken en nieuwe dingen te proberen. Ik wil mijn tijd volop gebruiken dit jaar, want er is zoveel te doen en zoveel te beleven. Mijn scriptie voltooien, dat staat voorlopig even op nummer één. En innerlijke wijsheid komt dit jaar niet alleen in denken, maar ook in leren waarderen. Op 2 januari ben ik van de trap gevallen en nu kan ik mijn schouder niet meer goed bewegen… Waarschijnlijk is het labrum (stukje kraakbeen in de schouder) gebroken/gescheurd, maar verder onderzoek moet dat nog uitwijzen. Ik heb me nooit zo gerealiseerd hoe fijn het is als je lijf gewoon kan waar het voor bedoeld is, als je niet continu pijn hebt en gewoon kunt doen wat je wilt. Zwemmen is echt mijn favoriete sport, mijn ‘zen’-momentje, uitlaatklep, maar nu ik geen tempo meer kan maken en als eenarmige zeeman(vrouw) in het water lig te spartelen (ja, het beeld dat je nu hebt zal ongeveer kloppen 😉 ) heb ik moeite mezelf hier te vinden. Ik raak mijn energie niet kwijt. Het kost even wat tijd…. ik geef niet op en ga mezelf leren hier toch van te genieten. Dit heeft ook met compleetheid te maken, ik voel me nu letterlijk incompleet. Het confronteert me ook met 7 jaar geleden, toen mijn lichaam me voor mijn gevoel zo in de steek liet, toen ik alle signalen die het gaf negeerde, toen ik maar door bleef gaan terwijl ik niet meer kon. Het vertrouwen dat ik sindsdien stukje bij beetje had teruggewonnen heeft nu een deuk opgelopen. De wetenschap dat de huidige blessure (hopelijk) tijdelijk is maakt het makkelijker te accepteren, maar het blijft een harde les. Je lichaam is je tempel. Waardeer wat je lichaam kan en waar het je brengt.

Natuurlijk is 2017 ook een nieuw jaar voor ‘Kusje in de wind’. Ik hoop dat ik dit jaar ook weer een aantal mooie schrijfsels uit mag geven, van mezelf en van anderen ❤ Hieronder vinden jullie de plannen.

• Ik wil jullie eerst even wijzen op een nieuw project: Als uitgever ben ik betrokken bij het boek ‘De hoop voorbij.’ “In dit boek vertellen 30 mensen hun verhaal over hoe het is om ongewenst kinderloos te zijn. Over hun kinderwens, traject, worstelingen, wanhoop, hoop en over de fase daarna. Want hoe is het nou écht om geen kinderen te kunnen krijgen?” Carla Beukers leidt het project en stelt het boek samen. Ik vind het belangrijk dat er meer aandacht komt voor dit onderwerp, want afgezien van het feit dat sommige ouders (meerdere malen) afscheid moeten nemen van een (prille) zwangerschap, nemen ze afscheid van de mogelijkheid om ooit vader of moeder te worden… Je kunt het project hier volgen: https://www.facebook.com/dehoopvoorbij
• Deze week verschijnt de nieuwe uitgave ‘Mijn kleine grote zus’ van Sanne Ovaere en Sofie Buydens! Dit boekje is inhoudelijk gelijk aan ‘Mijn kleine grote broer’ en speciaal geschreven voor kindjes die een grote zus verloren hebben.

• Ik ga mijn best doen om een e-book variant van ‘Kusje in de wind’ te organiseren. Op dit moment zijn er nog een dertigtal gedrukte boeken verkrijgbaar en daarna alleen nog digitaal

• Rond Moederdag en Vaderdag verschijnt er (bij voldoende interesse en inzendingen) weer een gedichtenbundel om ouders juist op deze dagen een mooi cadeau te geven en te ondersteunen. Ouders mogen hier ook weer gedichten voor insturen. Binnenkort zal ik hiervoor een oproepje plaatsen en de mogelijkheid om je kindje in te schrijven. De gedichtenbundel van vorig jaar heet ‘Kindje in mijn hart‘.

• Rond Wereldlichtjesdag hoop ik weer een mooi project te kunnen organiseren. Hoe dat vorm krijgt blijft nog even een verrassing 🙂 De bundel van afgelopen jaar heette ‘Lichtjes vol liefde‘.

Ik hoop dat jullie allemaal mogen groeien dit jaar in waar je mee bezig bent en mogen genieten van alle kleine geluksmomentjes ❤

Liefs,
Irene