Wij zijn Jan en Jessica. Vorig jaar waren wij 13 jaar bij elkaar en dat hoopten wij te bekronen met het stichten van een gezin. Op 24 oktober 2014 zijn wij de trotse ouders van Joppe* geworden. Ons prachtkereltje is echter op het moment dat de bevalling zich aandiende, na 40 weken en 4 dagen zwangerschap, als gevolg van placenta abruptio (een vroegtijdig placentaloslating) in mijn buik komen te overlijden. Wat begon als een prachtige dag is geëindigd in een nachtmerrie.
Het was een dag (gevolgd door een periode) vol emoties; een emotionele rollercoaster. Een dag die begon met blijdschap, nieuwsgierigheid, en zenuwachtigheid eindigde met intens verdriet, maar toch ook met trots. Blijdschap omdat het moment suprême zich eindelijk aandiende. We waren nieuwsgierig en tegelijkertijd zenuwachtig naar hetgeen zou gaan gebeuren. Trots op het prachtige mannetje dat wij samen hebben voortgebracht, maar het intense verdriet dat daarmee samen ging spreekt voor zich.
Nu, een aantal maanden later, zitten we nog steeds in het rouwproces. Door mee te doen aan het project ‘Liever bij mij…’ willen wij graag al die emoties van ons af schrijven in de hoop dat het ons helpt dit enorme verlies een plekje te geven. Tegelijkertijd hopen wij met ons verhaal anderen tot steun te zijn, zoals wij ook steun halen uit de verhalen van onze lotgenoten.
Kusje in de Wind 