Bijna tien jaar geleden is het. Tien jaar nadat ik afscheid nam van Lieve*. Tien jaar na het trauma van de woorden ‘Ik zie geen hartslag meer’. Tien jaar na het besef dat liefde er altijd is, ook wanneer het leven eindigt. Tien jaar verhalen over Lieve*, die niet bij ons kon blijven, maar altijd voortleeft in herinnering.

Na tien jaar voel ik dat het tijd is om een andere weg in te slaan. Tien jaar lang heb ik met liefde woorden gegeven aan zijn dood, aan mijn gemis en later ook andere ouders de mogelijkheid geboden om woorden te geven aan het gemis van hun eigen kindje(s). Een bijzondere reis door diepe dalen, maar ook vol verbinding, herkenning én erkenning heb ik gemaakt in die jaren. Ik heb me verlaten gevoeld als ‘die moeder met dat dode kind’ en ik heb me trots gevoeld ‘want Lieve* hoort er altijd bij en zijn naam mag genoemd worden.’ Ik heb me vaak hulpeloos gevoeld bij het verdriet van anderen en daarin geconfronteerd met mijn eigen pijn. En sterk omdat ik in staat was mijn gemis te dragen, het mooie en bijzondere te vinden in alle dingen en te genieten van het leven.

Tijdens mijn vakantie dit jaar heb ik gemerkt dat ik dingen graag anders wil gaan doen, dat ik meer ruimte in mijn leven wil maken om nieuwe dingen te ervaren en mezelf verder te ontdekken. Om creatieve verhalen te schrijven, die op een andere manier vertellen over het leven. Met mijn voeten in het zand en het ruisen van de zee in mijn oren besefte ik dat ik die ruimte alleen kan maken door iets anders af te sluiten. En daarmee komt de reis van Kusje in de wind ten einde, tegen een helderblauwe lucht en een oneindig uitzicht. Een ontdekkingstocht die ik zonder jullie niet had kunnen maken.

In januari is het tien jaar geleden dat we afscheid namen van Lieve*. Tien jaar lang heb ik gerouwd, gedeeld door creatief te schrijven en gecreëerd in de vorm van boeken, co-creaties en andere dingen. En nu voel ik dat ik het anders wil gaan doen, na tien jaar Lieve* tastbaar maken wil ik hem nu op een meer symbolische manier deel laten zijn van mijn leven. En ik voel dat dat goed is. Lieve* is nu als een veertje, dwarrelend door mijn leven en ook zacht geworden voor mijn hart. Wanneer ik het voel kriebelen, dan weet ik dat hij er is.

Kusje in de wind zal nu langzaam vervliegen. Misschien is er wel een sterrenouder die de community onder haar/zijn hoede wil nemen, die een verhaal te vertellen heeft over het eigen gemis. Ben jij die ouder, dan kom ik graag met je in contact. De webshop blijft voorlopig open (tot januari en zolang als er voorraad is) en de boeken ‘Liever bij mij…’, ‘De hoop voorbij’ en ‘Mijn kleine grote zus/broer’ blijven via de boekhandel in jouw buurt beschikbaar. Elke bestelling in de webshop wordt vanaf nu voorzien van een klein cadeautje, omdat Lieve* op 21 januari tien is – en dat is een feestje waard toch!

Ik wil iedereen die de community volgt – en zéker degenen die Kusje in de wind al jaren steunen – ontzettend bedanken voor alle steun, alle creatieve ideeën en gedichten, alle verhalen die jullie gedeeld hebben en het vertrouwen om woorden te geven.

Dankjewel ❤
Irene