‘Liever bij mij…’ Tweede druk begin 2016

Goed… het belangrijkste nieuws eerst:

lieverbijmij_cover_3dJaaaaaa! De tweede druk van ‘Liever bij mij…’ is onderweg! 🙂 Op vijf februari komen de nieuwe boeken aan en een week later (precieze datum volgt) zal de titel in (bijna) alle boekhandels in Nederland én België te bestellen zijn!

De nieuwe oplage is hardcover en vanaf vandaag kun je al een exemplaar RESERVEREN zónder verzendkosten met de code: 2016. De eerste druk in paperback blijft voorlopig ook bestelbaar, zolang de voorraad strekt. OP = OP.

Ondertussen ontstaat er online steeds meer aandacht voor het boek. Hier vind je vast de eerste reviews: Bol.comIrene Otto, kinderboekenwinkel In de wolken, Lemsternijs en natuurlijk ook op Facebook.

Ik ben nog op zoek naar enkele Facebookpagina’s/blogs/websites die een review willen schrijven! Vind je dit leuk, dan kun je via irenevanwesel@gmail.com een recensie-exemplaar aanvragen. 🙂

Wereldlichtjesdag

December was een ongelofelijk drukke, bijzondere en warme maand, een achtbaan vol emoties, maar tegelijkertijd ook een periode waarin ik ‘mijn hoofd’ er goed bij moest houden. Het begon allemaal op 9 december met een grote vrachtwagen en héél veel boeken, wat logistiek nog een hele klus bleek. Aanpakken geblazen dus! Maar dat ging goed en het posten van alle gereserveerde exemplaren verliep ook ‘soepel’ (lees: met een steekwagentje vol pakketjes en enveloppen naar het postkantoor… elke dag).

lieveHet voordeel van dit hele avontuur was dat ik geen tijd had om zenuwachtig te worden voor Wereldlichtjesdag (13 december). Uiteraard was ik dat uiteindelijk wél… niet alleen vanwege de boekpresentatie, maar ook omdat meer dan de helft van de deelnemers van ‘Liever bij mij…’ naar Limburg was afgereisd om hierbij te kunnen zijn. En ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat ik nu typisch zo iemand ben die zich dan druk gaat zitten maken over of die lieve mensen mij ‘in het echt’ wel zo leuk vinden. Hier ga ik aan werken dit jaar, heb ik mezelf beloofd. Ik zeg op zo’n momenten altijd streng tegen mijn hoofd: ‘laat het maar gewoon gebeuren, het is zoals het is,’ maar voelen doe ik dat nog niet. Misschien komt dat wel als ik het maar vaak genoeg herhaal. Dingen hoeven niet altijd goed of slecht te zijn, vaak zijn ze gewoon en dat is oké.

Wat er die avond allemaal gebeurde kan ik moeilijk in woorden vatten. De muziek was prachtig, de gedichten en het noemen van de namen… De dappere ouders die het podium op kwamen om iets te vertellen. Het was zó ontzettend fijn om iedereen te ontmoeten. Een warm bad, zoals het cliché wilt. De kans om mensen die ik tot nu toe alleen digitaal ontmoet had, wiens verhaal en kindje(s) ik ondertussen zó goed ken, even te spreken, soms ook vast te houden, dat was mijn grootste cadeau afgelopen jaar. Het andere grootste cadeau (ja, gedeelde eerste plek) was de organisatie van Wereldlichtjesdag zelf. Stichting WLD Stein telt acht leden en er is tijdens het opzetten van het evenement een mooie band gegroeid waarin we delen, in warmte en respect voor elkaar. Ik ben er heel dankbaar voor dat dit kan en mag, dat het goed voelt.

In de week na Wereldlichtjesdag bleek al snel dat de eerste oplage van ‘Liever bij mij…’ niet toereikend zou zijn. Ik had gedacht er wel een half jaar mee vooruit te kunnen, maar op dat moment mocht ik me afvragen of we februari wel zouden halen (aangezien meer dan de helft van de boeken al weg was). Dat is nu nog steeds de vraag overigens met nog maar 168 boeken op voorraad… Gelukkig is de tweede druk in productie :-). De eerste oplage heeft de boekenwinkels niet eens bereikt, met uitzondering van boekenwinkel ‘In de wolken’ in Voorburg. De tweede druk zal via het Centraal Boekhuis in (bijna) alle boekhandels in Nederland én België bestelbaar zijn.

2015 was een groot avontuur… Ik ben heel benieuwd wat 2016 in petto heeft!

Liefs,

Irene

 

Meer informatie over het boek? Klik dan hier.
Bestellen                       E-book met fragmenten

Robert, Saskia & Rosa* ‘Liever bij mij…’ #12

Saskia en RosaWij, Robert en Saskia, zijn op 31 augustus 2014 trotse ouders geworden van onze dochter *Rosa Fenna Madelaine. Na een zwangerschap van 32 weken kregen wij bij een standaard controle van de verloskundige te horen dat het hartje van onze baby niet meer klopte. Wij waren ons van geen kwaad bewust en dachten dat alles goed was met de kleine.

Lees verder

Luc, Shirley en Nino* ‘Liever bij mij….’ #4

Luc Shirley en NinoOp 26 juli 2011 werden wij, Luc en Shirley, na een vroegtijdige inleiding trotse ouders van een prachtig mannetje genaamd Nino*; die na een zwangerschap van ruim 20 weken in stilte geboren werd. Zijn geboorte was een moment van vreugde en verdriet: je bent voor het eerst ouders geworden maar je moet meteen weer afscheid nemen.

Voor zijn geboorte kregen wij nieuws dat je als ouders niet wil horen: “Het spijt ons u dit te moeten zeggen maar uw kind zal zich door het ontbreken van het vruchtwater niet zo kunnen ontwikkelen om zelfstandig te kunnen leven.” Je weet niet wat je hoort, de bodem wordt onder je voeten uit getrokken. Vervolgens kom je als ouders voor een onmenselijke keuze te staan, een keuze die je niet wil maken en waarvan wij ons nu met momenten nog afvragen of we wel de juiste keuze gemaakt hebben…

Lees verder

Dood kindje in mijn buik

Het is stervenskoud buiten, zo vroeg op de dag. Een opkomend waterig zonnetje prikt in mijn ogen, langs kale takken van de bomen en een enkele bakstenen muur die haar de weg verspert. We wandelen naar school met de kinderen, voor de laatste keer alsof alles gewoon is. Gewoon, zoals het altijd was. Maar dat is het niet.

De buitenwereld is bijzonder hard en kil vanochtend, haar striemende wind blaast de zonnetranen mijn ooghoeken uit en mijn gezicht over, terwijl ik stap voor stap de talloze meters die de stoep zich voor ons uitstrekt overwin. Rillend van kou, maar ook van zenuwen, angst, verdriet en ondanks alles stille hoop dat ik zo wakker word uit deze nachtmerrie. Wandelend in het niets, dolend in het nergens, en toch op weg, maar naar wat? Het niemandsland waar wij ons in bevinden, kent weliswaar een overlap met de werkelijkheid, maar schermt zich er op de een of andere manier ook van af. Het ligt als een dikke mist over het leven heen. Af en toe doemt een bekend gezicht op onderweg, dichtbij en toch een wereld van de onze verwijderd, dat we begroeten met een stil goedemorgen. Niet dat die goed is, maar de gewoonte dwingt ons tot deze dagelijkse conventie. Het is een vreemde plek, zo dicht bij de dood. Lees verder