Mijn naam is Susan Plaizier en ik ben de trotse moeder van vijf kinderen: Cas*, Tess*, Joyce*, Joey en Dylan.
Ik doe mee met “Liever bij mij” omdat ik het verhaal van mijn oudste drie kinderen graag wil vertellen.
Net zoals elke zwangerschap verschillend is, is ook het verlies en het verdriet dat daarbij hoort bij elk kind verschillend.
Mijn zoon Cas werd geboren na een zwangerschap van 23 weken. Tien dagen hebben we geleefd tussen hoop en vrees en uiteindelijk verloren. Hij moest geboren worden en was daarmee niet levensvatbaar.
Tess is stil geboren met 35 weken. Onze wereld stortte compleet in en het verdriet was daarmee totaal anders dan bij Cas.
Joyce is plotseling stil geboren met 25 weken. Ook deze zwangerschap heb ik anders ervaren en daarmee ook haar geboorte en het verdriet.
We hebben 7 lange jaren van veel verdriet doorgemaakt. Maar ook met trotse gevoelens voor onze kinderen en uiteindelijk hebben we nu twee gezonde knullen in huis rondlopen.
Ik hoop met mijn verhaal andere ouders troost te bieden en anderen inzicht te geven in wat het allemaal inhoudt om een kindje te verliezen. Ik vertel over de fantastische ervaringen in ‘mijn’ ziekenhuis, de rare tijd tussen al die zwangerschappen in en over hoe verwachting en hoop steeds weer terneergeslagen wordt.
Maar vooral wil ik vertellen hoe het is om vijf keer moeder te worden, maar slechts twee keer mama te mogen zijn.
Meer info over het project Liever bij mij…. vind je hier
Kusje in de Wind 
Wat fijn dat ik mee mag doen en ik hoop oprecht dat andere ouders maar ook familie, vrienden, artsen, verpleegkundigen en alle andere mensen die betrokken zijn iets aan mijn verhaal zullen hebben
van dichtbij , maar ook van heel ver meegemaakt, respect voor de kracht en het doorzettingsvermogen om het gezin compleet te maken
wat heftig, dríe keer een kindje verliezen … wat mooi om te lezen dat er ook hoop is in jullie verhaal en toch nog twee mooie knullen wél bij jullie mochten blijven. ikzelf ben onzichtbare moeder van3 miskramen en één stilgeboren meisje met 38 weken. onze Noa Hanna*.. hopelijk voor ons ook nog een kindje dat mag blijven..
liefs Eva