Wij, Robert en Saskia, zijn op 31 augustus 2014 trotse ouders geworden van onze dochter *Rosa Fenna Madelaine. Na een zwangerschap van 32 weken kregen wij bij een standaard controle van de verloskundige te horen dat het hartje van onze baby niet meer klopte. Wij waren ons van geen kwaad bewust en dachten dat alles goed was met de kleine.

Voor ons is een ‘boek’ open gegaan. Wij noemen het: Welkom in de bergen. Het boek met een hoop dalen, maar ook zo nu en dan een top. Wij hopen door ons verhaal te doen dat het ‘taboe’ wat meer wordt doorbroken. Mensen willen of durven niet te praten over sterrenkindjes.

Het is nu enkele maanden geleden dat wij Rosa zijn verloren. Je merkt dat iedereen doorgaat met zijn eigen leven en haar als het ware vergeet. Als je nieuwe mensen vertelt wat je is overkomen gaat het al gauw over een ander onderwerp. Wij hopen door mee te werken aan dit boek, dat er meer gesproken zal worden over
sterrenkindjes. Voor ons, als ouders van een sterrenkind, is het juist fijn om over je dochter te kunnen praten.

Mensen zeiden vroeger altijd: “Het ergste wat je kan overkomen, is het verliezen van je kind.” Wij hebben altijd gedacht, dat zoiets inderdaad het ergste kan zijn wat je overkomt. En nu het ons zelf overkomt kunnen we alleen maar beamen: “Ja, het ergste wat je kan overkomen is inderdaad het verliezen van je kind.”

Ik hoop dat mensen door het lezen van ons verhaal gaan beseffen dat je niet zomaar een kind verliest en het dan klaar is. Er moet een hoop worden gedaan, een hoop worden geregeld en dan ook soms met mensen die continu fouten maken. Terwijl het voor jou juist zo belangrijk is dat het goed gebeurt. Ik hoop dat mensen gaan inzien dat er meer schuilgaat achter dit verlies, met name geestelijk. De tijd na het slechte nieuws, de tijd tijdens de bevalling, de tijd na de bevalling. Wij ouders van een sterrenkind zijn gemaakt door de harde realiteit waar we doorheen moesten en waar we niet voor hebben gekozen.

Wij hopen dat mensen gaan inzien dat wij, ouders van een sterrenkind, het juist een verrijking vinden om over ons dochtertje te praten. Wij hopen door ons verhaal dat mensen gaan inzien wat we hebben moeten doorstaan, maar ook oog krijgen voor de mooie dingen die we mee mochten maken.