Dankbaar zijn wij, Patrick en Dewhi Malinka, dat we mogen meeschrijven aan het project ‘Liever bij mij..’.

Naast het feit dat wij ontzettend trots zijn dat we een deel van ons levensverhaal mogen delen, hopen wij dat ons stuk een bijdrage kan zijn voor anderen.

Binnen deze voorstelronde, vertellen wij in het kort over de zwangerschap, de bevalling en erna. In ons uiteindelijke ‘verhaal’ willen we vooral proberen om de mooie en wonderlijke zijde te belichten.

Wij zijn vooral de trotse ouders van Odin Benjamin, ons vierde kindje. Odin is op 28 juni 2012 geboren. Hij is het lieve broertje van Fahmy (nu 11), Chaya (nu 5) en Faya (nu 4).

Tijdens de zwangerschap van Odin heeft Dewhi de CMV-infectie opgelopen. Een CMV-infectie bij ongeboren kinderen kan later voor problemen zorgen,  zoals slechthorendheid en een achterstand in de ontwikkeling van het kind. Dit betekent dat er veel extra controles plaatsvinden tijdens de zwangerschap en bij het kind na de geboorte.

Odin’s geboorte is bijzonder verlopen. De bevalling, compleet met medische toeters en bellen, moest door de infectie in het ziekenhuis gebeuren. Op het moment dat we onze eerste perswee kregen hebben we op de bel gedrukt. De basisarts arriveerde en deed haar controles. We gaven aan dat dit ons vierde kindje was en dat vrouwlief aardig snel kan bevallen. De basisarts maakte echter een verkeerde inschatting, zij koos ervoor om weg te gaan. Nog geen twee minuten later, bij de eerstvolgende wee lag Odin tussen de benen. Manlief rende de gang op en riep om hulp. Moeders durfde zich niet te bewegen en Odin… hij liet nog niets van zich horen. Deze paar seconden waren erg spannend, maar gelukkig werd lieve Odin in alle gezondheid geboren.

Odin was gedurende zijn leventje een zo vrolijk en makkelijk mannetje. Met zijn lieve lach betoverde hij de wereld. Iedereen werd verliefd op hem. Een prachtkind. Hij was de echte Benjamin. Iedereen rende en vloog voor hem. En terecht J!

Met Odin’s ontwikkeling verliep alles prima. Na ieder onderzoek kregen wij te horen dat het goed ging en dat er niks te ontdekken was dat zou kunnen duiden op een ontwikkelingsachterstand of -problemen.

De 9 maanden dat Odin bij ons was, waren als een prachtig lied dat heel mooi en puur werd gezongen. Helaas, kwam er een einde aan dit lied. Op 3 april 2013 brachten we hem ’s avonds naar zijn wiegje. Deze stond nog naast ons bed voor de nachten. Zo was hij dicht bij ons en onder controle. Echter… de volgende ochtend bij het ontwaken, vergat hij ook “wakker” te worden. Hij is stilletjes, met een glimlach op zijn mond, op 4 april 2013 in zijn slaap overleden.

Wederom volgden maanden van onderzoek, ook bij onze kinderen en onszelf. Hier is niets uitgekomen. De doodsoorzaak is ‘wiegendood’, de medische term die gebruikt wordt wanneer men geen oorzaak vindt.

En dan komt het moment waarop we de draad weer oppakken. Wij zijn zo blij en trots op onze kinderen. Zij noemen zijn naam: ‘ODIN’ nog iedere dag. Iedere dag wordt Odin gemist en iedere dag wordt hij liefdevol herinnerd. Soms met een traan, soms met een lach. Onze kinderen zijn degenen die weer een lach op ons gezicht toveren.  En deze lach, de lach die ook voor Odin zo aanwezig en belangrijk was, willen wij graag doorgeven. Hopelijk lukt dat ook met ons verhaal!

Met liefs, Patrick en Dewhi