“Ik had hem zo graag willen zien mama, waarom mocht ik Lieve eigenlijk niet zien?” vraagt mijn dochter, die dan net zes jaar is. Het is op dat moment al bijna twee jaar geleden dat haar wolkenbroertje geboren werd en ze denkt nog veel aan hem. Bijna dagelijks is hij het onderwerp van allerlei filosofische gesprekken over leven en dood. Ze begint zich nu ook af te vragen hoe dat eigenlijk is gegaan toen; beseft dat ze een stukje afscheid heeft gemist.
Marleen en Lieke* ‘Liever bij mij…’ #15
Voor mijn mooie meid, Lieke
Moederschap. Overal om me heen hoor ik dat het een proces van loslaten is. Vanaf het moment dat je kind geboren is begint het loslaten. De navelstreng wordt doorgeknipt. Na een paar maanden verdwijnt de borstvoeding. Mijn mooie zoon Ruben is nu bijna 2 jaar en ik heb het loslaten nog steeds helemaal niet onder de knie. Ren overal achter hem aan, probeer hem op te vangen als hij valt. Vind het heerlijk om lekker met hem op de bank te knuffelen en een verhaaltje te lezen voor het slapen gaan.
Susan, Cas*, Tess* & Joyce* ‘Liever bij mij…’ #10
Mijn naam is Susan Plaizier en ik ben de trotse moeder van vijf kinderen: Cas*, Tess*, Joyce*, Joey en Dylan.
Ik doe mee met “Liever bij mij” omdat ik het verhaal van mijn oudste drie kinderen graag wil vertellen.
Dewhi, Patrick & Odin* ‘Liever bij mij…’ #9
Dankbaar zijn wij, Patrick en Dewhi Malinka, dat we mogen meeschrijven aan het project ‘Liever bij mij..’.
Naast het feit dat wij ontzettend trots zijn dat we een deel van ons levensverhaal mogen delen, hopen wij dat ons stuk een bijdrage kan zijn voor anderen.
Binnen deze voorstelronde, vertellen wij in het kort over de zwangerschap, de bevalling en erna. In ons uiteindelijke ‘verhaal’ willen we vooral proberen om de mooie en wonderlijke zijde te belichten. Lees verder
Reni en Valentijn* ‘Liever bij mij…’ #8
Mijn naam is Reni en al 15 jaar ben ik de trotse moeder van Jesse. Sinds kort heeft Valentijn* mijn leven als moeder nog zoveel rijker gemaakt.
Onverwacht was Valentijn* daar. Hij zette mijn leven en dat van zijn grote broer volledig op zijn kop. Met 18 weken voelde ik hem voor het eerst schoppen. Met deze schopjes, schopte hij de vlinders in mijn buik. Smoorverliefd raakte ik op hem. Lees verder
Patricia en Faas* ‘Liever bij mij…’ #7
Mijn naam is Patricia. Ik ben mama van Robine, Faas*, Mats en Free.
De reden dat ik mee wil doen aan dit project is dat ik graag wil laten weten dat verdriet nou eenmaal hoort bij een gezin met een sterrenkindje. Dat het verdriet een weg heeft gevonden en dat we ondanks de stilte en het gemis ook weer geluk kennen. Ik merk dat veel mensen het niet graag (meer) over hem hebben, misschien omdat de dood dan heel dichtbij komt.
Babbe, Lita* en Meta* ‘Liever bij mij…’ #6
Twee volmaakte engelenmeisjes
September 2002. Ik sta op het kerkhof. Mijn man, Lennards’ papa, wordt begraven. Een ongeval. Hij was 28 jaar…
Januari 2008. Ik loop op het kerkhof, achter mijn zoontje van 9. Hij draagt het kistje met zijn zusjes Lita* en Meta*…
Januari 2015. Ik heb een fijn gezin. Lennard heeft een broertje, Jax van 2. En 2 engelenzusjes van 7 jaar…
Maureen en Chloë ‘Liever bij mij….’ #5
Mijn naam is Maureen en ik ben getrouwd met Pieter. Sinds juli 2011 zijn wij de trotse ouders van Chloë*. Ons meisje mocht maar 3 dagen bij ons zijn, maar hoort bij ons gezin.
Als mama praat je graag over je kinderen, zo praat ik graag over Chloë*.
Na 37 weken zwangerschap is Chloë* geboren met een spoedkeizersnede, doordat ik een inwendige bloeding had. Beide hebben we heel slecht gelegen. Ik heb het overleefd, maar door ernstig zuurstoftekort heeft zij veel te vroeg haar engelenvleugels gekregen.
Dankbaar voor mijn eigen leven, wil ik haar herinnering in leven houden.
Luc, Shirley en Nino* ‘Liever bij mij….’ #4
Op 26 juli 2011 werden wij, Luc en Shirley, na een vroegtijdige inleiding trotse ouders van een prachtig mannetje genaamd Nino*; die na een zwangerschap van ruim 20 weken in stilte geboren werd. Zijn geboorte was een moment van vreugde en verdriet: je bent voor het eerst ouders geworden maar je moet meteen weer afscheid nemen.
Voor zijn geboorte kregen wij nieuws dat je als ouders niet wil horen: “Het spijt ons u dit te moeten zeggen maar uw kind zal zich door het ontbreken van het vruchtwater niet zo kunnen ontwikkelen om zelfstandig te kunnen leven.” Je weet niet wat je hoort, de bodem wordt onder je voeten uit getrokken. Vervolgens kom je als ouders voor een onmenselijke keuze te staan, een keuze die je niet wil maken en waarvan wij ons nu met momenten nog afvragen of we wel de juiste keuze gemaakt hebben…
Marieke en Fem* ‘Liever bij mij….’ #3
Ik ben Marieke de Ridder, 33 jaar en mama van 3 prachtige kindjes, Fem*, Denn en Vince! Ontzettend vereerd ben ik om deel te mogen nemen aan de bundel “Liever bij mij….”
Op de eerste plaats omdat ik als geen ander weet hoe het is om mama te zijn van een kindje dat niet mocht blijven en daarom hoop dat andere ouders steun mogen ervaren van onze verhalen. Op de tweede plaats omdat deze bundel hopelijk bijdraagt aan het doorbreken van de stilte rondom het dagelijkse gemis. Ons gemis, maar ook dat van al die andere ouders die dit levenslang met zich meedragen.
Kusje in de Wind 