Precies zes weken geleden stond er een pallet boeken voor mijn deur, een berg dozen van het formaat: “Help! Wat heb ik gedaan?!” wel te verstaan. Ik zou liegen als ik beweerde dat er geen ‘adem in…. adem uit’- gedachten nodig waren om mezelf enigszins te kalmeren, want het is nogal wat om je eigen schrijfsel vijfhonderd keer af te laten drukken en ik ben niet zo dapper aangelegd.

Maar tegelijkertijd voelde ik ook dat het goed was, dat het zinvol was om de reis die ik vijf jaar geleden begonnen was af te maken, zelfs al zou ik stranden in de eerste doos en de boeken van ellende tien jaar later in de vuurkorf mikken tijdens een nostalgisch avondje herinneringen ophalen. Dit boek, Kusje in de wind, verdiende het om geboren te worden, als cadeau aan ons wolkenkindje Lieve*, maar ook als mogelijke steun voor lotgenoten en hopelijk als eyeopener voor buitenstaanders. Want, en dan heb ik het over alle sterrenouders, onze kindjes verdienen het om benoemd te worden, zij mogen er zijn, hun naam mag gehoord worden en hun verhaal verteld. Ik geloof daar heilig in, dat delen in herinnering het lichter maakt om haar met je mee te dragen.

Geboorte

Het is nu zes weken geleden dat Kusje in de wind geboren werd en dat tijdsbestek is een mijlpaal geworden in het leven van dit boek. Eentje, die gevierd mag worden! Een moment om terug te blikken en te kijken hoever wij gekomen zijn. En ik zeg wij, omdat jullie een enorm grote steun voor mij zijn in dit proces, door steeds opnieuw jullie eigen verhalen te delen, door te vertellen over het boek, door er honderd procent achter te staan. Ik ben hier enorm dankbaar voor.

En het is dankzij jullie dat ik vandaag kan melden dat Kusje in de wind uit de kosten is!

Waarom dit niet zomaar een leuk gegeven is vertel ik zo meteen, maar eerst wil ik graag even kijken naar de reis die het boek maakte van mijn hoofd naar de stoep en vervolgens naar boekhandels en vele lezers.

Schrijven als verwerking

Kusje in de wind begon als een belofte aan Lieve*, aan mezelf, om te vertellen over het proces dat je doormaakt als moeder wanneer je je kind verliest. Over de impact die deze gebeurtenis heeft, van hartverscheurende momenten tot hoe je je kind altijd met je mee zult nemen in je hart. Van een hart dat breekt, tot eentje met gevoelige hechtingen en een litteken, maar ook een hart dat zichzelf vindt, dat licht en liefde leert omarmen en de wereld opnieuw leert zien. Lieve* bracht zoveel meer dan alleen verdriet.

Hoewel het schrijven begon als vastleggen, het vasthouden van herinneringen, groeide het uit tot een waar relaas, het verhaal van ons wolkenkindje. Lieve’s* geschiedenis begon met het kloppen van zijn hart en zal eeuwig duren in mijn nalatenschap aan hem. Het schrijfproces was vaak net zo grillig als mijn rouw om hem en maakte dat ik soms maandenlang geen pen op papier zette, terwijl ik op sommige dagen ’s nachts nog achter de laptop zat. Dingen kwamen en gingen als de golven van de zee en niets was zeker, behalve één ding: de wereld gaat verder en de tijd tikt door. Gaandeweg stapelden zo ook de bladzijdes zich op en ontstond er een boek.

Van manuscript tot boek

En dan zit je daar met je verhaal. Heel voorzichtig drong de vraag of ik dit durfde te publiceren zich aan mij op. Mijn diepste gedachten en gevoelens open en bloot voor de wereld, waar ben ik aan begonnen? Het is de belofte aan Lieve* om zijn verhaal te vertellen, die mij uiteindelijk een steuntje in de rug gaf. Het uitgeven van een boek is immers een beslissing die je alleen zelf kunt nemen, los van wat eenieder ervan denkt. Daarom ging ik daarna pas op zoek naar wat anderen ervan vonden. Ik kwam zo terecht in een lang traject van proeflezers, aanscherpen, schrappen en schrijven tot volledig nieuwe teksten over dingen waar ik mij pas bewust van werd toen ik ze had uitgesproken. Ik zocht een drukker, Anne Wolfs verzorgde vol liefde de cover en illustraties en de laatste kritische proeflezer kreeg het boek in handen. Ondertussen ontstond er op de Facebookpagina van Kusje in de wind een mooie en groeiende community waar zowel lotgenoten als buitenstaanders zich prettig voelen en respectvol met elkaar omgaan. Nog een steuntje in de rug!

Vijfhonderd boeken

Ja, toen kwam de dag dat er een pallet boeken voor mijn voordeur stond. Een dag voor Lieve’s* vijfde verjaardag was zijn verhaal eindelijk tastbaar, kon ik het in mijn handen pakken en laten zien. Ik denk dat Kusje in de wind misschien wel het meest werkelijke is dat wij van hem hebben, naast een handjevol foto’s en voet- en handafdrukjes. Enfin de dag kwam en ging, boeken gingen de deur uit, ik schreef mijn vingers blauw want velen wilden graag een boodschap erin en de cadeau-engeltjes waren binnen no-time op. Binnen drie dagen stond de teller op honderd boeken en het aantal reacties was bijna niet bij te houden. Via Facebook werd Kusje in de wind bijna letterlijk de dozen uit gelanceerd dankzij jullie hulp!

Bij de geboorte van een boek hoort echter ook een boekpresentatie en daar wilde ik graag iets bijzonders mee doen. Niets binnen, maar in de buitenlucht. Ik wilde Lieve* vrijlaten. En van daaruit groeide ook het idee om een eerbetoon te brengen aan alle wolkenkindjes. Meer dan tweehonderd namen werden er opgegeven voor een plekje op de wensballon, die een symbolisch kusje in de wind bracht aan zoveel lieve engeltjes die gemist worden. Het was in één woord prachtig. Ik had het niet anders gewild, dan zo.

Liever bij mij…

De mijlpaal van vandaag is van grote betekenis voor een bijzonder project dat uit Kusje in de wind is ontstaan. In Liever bij mij… vertellen andere sterrenouders wat het voor hen betekent om een kindje onzichtbaar aan hun hand mee te nemen. Hun verhalen worden gebundeld met behulp van de opbrengsten van Kusje in de wind. Dat dit boek binnen zes weken uit de kosten is betekent dus niet alleen een klein succesfeestje voor nieuwbakken uitgeverij Tekst & Inzicht, maar ook dat er nu geld vrijkomt voor het project. En dat is hartstikke mooi! Met heel veel dank aan alle lezers!

Liefs,
Irene