Mijn naam is Maureen en ik ben getrouwd met Pieter. Sinds juli 2011 zijn wij de trotse ouders van Chloë*. Ons meisje mocht maar 3 dagen bij ons zijn, maar hoort bij ons gezin.

Als mama praat je graag over je kinderen, zo praat ik graag over Chloë*.

Na 37 weken zwangerschap is Chloë* geboren met een spoedkeizersnede, doordat ik een inwendige bloeding had. Beide hebben we heel slecht gelegen. Ik heb het overleefd, maar door ernstig zuurstoftekort heeft zij veel te vroeg haar engelenvleugels gekregen.

Dankbaar voor mijn eigen leven, wil ik haar herinnering in leven houden.

Als onzichtbare mama kan ik mijn moedergevoel niet uiten op de manier zoals ik het zo graag zou willen. Chloë* hoort bij mij, is een onderdeel van mij. Elke dag zijn er dingen die mij aan haar doen denken, aan de gebeurtenissen in juli 2011, aan onze wens voor een brusje. We hopen dat wij ook nog het geluk krijgen om voor een regenboogkindje te kunnen zorgen. Het medische traject maakt het zwaar en erg confronterend, maar onze kinderwens is groter dan de angst.

Door aan dit project mee te kunnen werken, kan ik mijn verhaal doen. Kan ik wellicht enige herkenning bij andere ouders brengen. Waardoor ze zich niet alleen voelen in hun verdriet, leegte, gemis.

Ik wil graag mijn ervaringen met betrekking tot mijn eigen pad van rouwverwerking delen. Wat mij heeft geholpen en wat niet. Wat mij helemaal van slag kan maken, maar ook waarin ik mijn rust vind. Ik wil mensen inspireren en steun kunnen bieden.

Meer over het project Liever bij mij… vind je hier